Była sobie sałatka...

Błądziłam samotnie

Była sobie sałatka
Była sobie sałatka z dzikich roślin. Wystawiona, aby pokazać źródło sztuki, wspaniały potencjał twórczy natury i wrażliwość artysty.
Była ekspresją barw, form, zapachów i smaków.
Dzieło sztuki nie dla zwykłej konsumpcji, lecz dla kontaktu organizmu ludzkiego z organizmem roślinnym.
Wrażliwość jest początkiem sztuki, otwiera się na związek z nieskończoną przestrzenią kosmosu, na energię, której dowodem były właśnie te rośliny w sałatce.
Sałatka ma prostotę wynikającą z doskonałego rzemiosła natury trwającego miliardy lat i wychodzącego poza nasze pojęcie czasu.
Każdy może być artystą, pod warunkiem, że obudzi w sobie tę niesamowitą wrażliwość na wszystkie przejawy życia.

"Błądziłam samotnie"

Błądziłam samotnie po księżycu
w skafandrze astronauty
moja samotność była całkowicie uzasadniona
wyjątkowością tej wyprawy
statek kosmiczny oprócz ton przeróżnego sprzętu
mógł zabrać tylko jednego pasażera
spośród dziesiątków kandydatów
wybrano właśnie mnie do tego lotu
moją siłą była zdolność natychmiastowej adaptacji
do samotnego życia
misja była szczególna, jej zadaniem było
zbadanie możliwości życia człowieka poza ziemią
byłam gotowa na takie przedsięwzięcie
bo może bardziej niż inni zdawałam sobie sprawę
z bezwzględnej konieczności takiego eksperymentu
nie chodziło o życie na księżycu
lecz o życie na nieznanej planecie
jaką stopniowo stawała się nasza ziemia
nie krajobraz księżyca był dla mnie ważny
tylko z tej perspektywy widziałam jak nigdy dotąd
niezwykłość naszej planety
byłam gotowa w nieskończoność
zmagać się z samotnością
odczuwałam z przerażającą jasnością
wspaniałość ziemi
która w moim uczuciu stawała się
miejscem bez nazwy
żadna samotność nie może zgasić
mojego uczucia do niej

Błądziłam samotnie